In gesprek met mijn oma van 95 (!)
Mijn oma weet dat ik 3 jaar geleden een carrière switch heb gemaakt naar het zelfstandig ondernemerschap. Dat vond ze toen zo spannend en ‘onverstandig’. Ik had toch een mooie universitaire studie afgerond en dan ging ik nu maar ‘gewoon’ voor al die onzekerheid? Had ik wel een AOV? Spaarde ik wel voor pensioen?
Ze vond dat allemaal zo onzeker dat ze eigenlijk nooit naar mijn werk vroeg. Tot vorige week.
Zekerheid, stabiliteit en pensioen. Typische kenmerken van wat de ‘oudere’ generatie van een loopbaan verwacht en verlangt. En natuurlijk, een aov en pensioen zijn belangrijk! Maar hoe anders is het tegenwoordig, waarbij waarden als voldoening, autonomie en flexibiliteit veel hoger in het vaandel staan! De huidige generatie is met NU bezig, niet met later. Wat wil ik NU?
Die overtuigingen van de vorige generatie kunnen je flink belemmeren in het maken van keuzes rondom studie, een baan vinden of switchen van baan of zelfs sector. Misschien ken je de uitspraken als ‘zou je dat nu wel doen’, ‘je geeft wel veel zekerheid op dan’ en ‘gooi geen oude schoenen weg, voor je nieuwe hebt’. Die kreeg ik in ieder geval voor m’n kiezen toen ik besloot om voor een vaststellingsovereenkomst te tekenen en te gaan ontdekken wat er bij me zou passen.
‘Hoe is het eigenlijk met jouw werk?’ vroeg mijn oma twijfelend. (Nadat ze alles had gevraagd over de kinderen, mijn partner, mijn zusje en nog wat andere familieleden). Goed, zei ik. Ik heb al 7 klanten die dit jaar gestart zijn en ik doe het met veel plezier.
En wie help je dan?
Ik help mensen die het werk dat ze nu doen, niet meer leuk vinden. Het past niet meer. Het is te saai, te moeilijk, geeft geen energie of voldoening of past simpelweg niet (meer) bij wie ze zijn. Dan ga ik samen met ze op zoek naar wat dan wel past.
Oh, zei ze, dat lijkt me moeilijk werk.
Ik vind het vooral erg leuk oma, ik word er blij van als ik zie dat mensen gaan kiezen voor zichzelf en zo ontdekken wat bij ze past. Die twinkeling, die energie, die kwartjes die vallen. Daar doe ik het voor. Dat geeft mij voldoening.
Goh. Dat hadden we vroeger niet.
Ze begon te vertellen: vroeger ging je gewoon doen wat je vader deed. Als meisje had je eigenlijk helemaal geen keus. Als je al mocht ‘studeren’ werd het de kweekschool om lerares te worden of Schoevers voor secretaresses. Jongens namen gewoon de zaak van vader over, geen discussie mogelijk. Doen wat je leuk vindt?! Niks ervan, dit is het pad dat wij voor jou bedacht hebben.
Tegenwoordig is het aanbod in opleidingen en beroepen enorm. Enerzijds is dat een luxe: wij mogen (meestal) wel zelf kiezen en ook nog uit zoveel opties. Anderzijds zie ik ook dat dat juist belemmerend kan werken. Zoveel keus: hoe kies ik nou dat wat echt past? En als ik de verkeerde keus maak, wat dan? En als ik alles wil?
Hoe zie jij dat?
Liever een uitgestippeld pad en zekerheid OF vrijheid om je eigen keuze te maken ondanks keuzestress?